ZOSTAŃ W DOMU I GRAJ W SZACHY! (149), HISTORIA SZACHÓW (11)

W latach osiemdziesiątych XIX w. na arenie międzynarodowej pojawiło się stosunkowo mało nowych mistrzów. Najlepsi z nich to: Siegbert Tarrasch, Michaił Czigorin oraz Isidor Gunsberg. Z początkiem lat dziewięćdziesiątych siła gry coraz starszego mistrza Wilhelma Steinitza spadała. Pojawił się poważny pretendent do korony szachowej – Emanuel Lasker, a obok niego do mistrzostwa dochodzili kolejni szachiści: Harry Pilsbury i Dawid Janowski.

Michaił Czigorin to rosyjski szachista, który żył w latach 1850-1908. Brał udział w wielu silnych turniejach. Wygrał m. in. turniej w Nowym Jorku w 1889 r. oraz turniej w Budapeszcie w 1896 r. Zajął drugie miejsce w najsilniejszym turnieju XIX w. w Hastings. Dwukrotnie walczył o mistrzostwo świata w meczach ze Steinitzem. W pierwszym przegrał 6½ do 10½, a w drugim – bardziej wyrównanym – 10½ do 12½.

Siegbert Tarrasch urodził się we Wrocławiu w 1862 r. Szachy poznał w wieku piętnastu lat. Poświęcał im się w wolnych chwilach podczas studiów medycznych, które ukończył w 1885 r. W 1890 r. został mistrzem Niemiec. W słynnym turnieju w Hastings w 1895 r. zajął świetne 4. miejsce. Uważany był za autoryt w dziedzinie teorii szachów. W 1908 r. rozegrał mecz o mistrzostwo świata z Laskerem, który przegrał (trzy zwycięstwa, osiem porażek, pięć remisów). Zmarł w 1934 r.

Isidor Gunsberg był brytyjskim szachistą węgierskiego pochodzenia. Urodził się w 1854 r. w Budapeszcie. Zmarł w 1930 r. w Londynie. Ukoronowaniem sukcesów, które osiągnął w latach osiemdziesiątych (wygrywał wówczas liczne prestiżowe turnieje) był mecz o mistrzostwo świata ze Steinitzem w 1890 r., w którym wygrał cztery partie, ale sześć przegrał.

Harry Pilsbury urodził się w 1872 r. w Somerville w Stanach Zjednoczonych. W 1892 r. wygrał mecz z mistrzem świata Steinitzem. W 1895 r. wygrał najsilniejszy turniej XIX w., który odbył się w Hastings, wyprzedzając Steinitza i Laskera. Słynął z umiejętności gry na ślepo. Prowadził niezdrowy tryb życia i zmarł młodo w wieku 33 lat.

Dawid Janowski urodził się w polskiej rodzinie w 1868 r. w Wołkowysku. W wieku 22. lat wyjechał z będącej pod zaborami Polski i zamieszkał w Paryżu przyjmując obywatelstwo francuskie. Był stałym bywalcem sławnej szachowej kawiarni Café de la Régence. W 1899 r. zajął drugie miejsce za mistrzem świata na turnieju w Londynie. Wygrał m. in. turniej w Monte Carlo w 1901 r., w Wiedniu w 1902 r. W 1910 r. zagrał w Berlinie w meczu o mistrzostwo świata z Laskerem, ale wysoko przegrał (osiem porażek, trzy remisy, brak zwycięstw). Zmarł w 1927 r.